Een nieuw begin of een nieuw hoofdstuk

Een nieuw begin, wat is dat eigenlijk. Hoe kan je nu op je 53e zeggen dat je opnieuw begint. Misschien is het beter om te zeggen dat ik (samen met mijn gezin) aan een nieuw hoofdstuk begin in mijn leven. Dat klinkt ook prima. 

De depressie van Erik zakt steeds verder weg in het verleden, in 1 van de vorige hoofdstukken. Vorig jaar ging Erik nog 3 dagen in de week naar Groningen voor de 3-daagse om het leven weer te leren leven. Waar wij zo gemakkelijk aan voorbij gaan of overheen stappen is voor mensen met een geestelijke ziekte een enorme berg die beklommen moet worden. Elke dag opnieuw. Dat beseffen we ons niet genoeg. Er zijn zoveel mensen die dag in dag uit een gevecht voeren met het leven. 

In de afgelopen periode heb ik het best moeilijk gehad. Nadat Erik langzamerhand het dal uitkroop vorig jaar en ik het gevoel had dat een beetje los te kunnen laten en het leven weer een beetje te gaan leven zoals het zo mooi kan zijn. Ontspannen met af en toe een wolkje maar altijd komt de zon weer te voorschijn. Toen mijn vader zo plotseling stierf vorige zomer ging ik voor de zoveelste keer in de afgelopen jaren op de automatische piloot verder in de regelstand. Alles zo goed mogelijk regelen en afhandelen en dan kom je op een punt dat bijna alles klaar is. Een collega werd geopereerd en ik was weer veel vaker op de werkvloer, absoluut geen ramp want wat is de decembermaand toch een mooie maand om te mogen werken in een winkel. Vlak voor Kerst kreeg ik Corona. Ik werd even helemaal stilgezet en dacht eerst: 'wat heerlijk, ik mag niets, niemand wil iets van mij en niemand wil bij me komen...' door de stilte (waar ik van houd) kwam het denken en durfde ik eindelijk toe te geven dat het ook mij weleens te veel kan worden. In de afgelopen weken heb ik alle spullen van pa uitgezocht waar ik me nog geen tijd voor had gegund. Dat gaf rust. Het besef dat het over is. Alles een plek geven en daarin ook rust kunnen vinden. Verder hebben mijn collega's mij er door gesleept want er waren dagen dat het niet ging. Met Dagmar nog een leuke dag beleefd in Leiden terwijl mijn hoofd het zo moeilijk had. Gewoon gaan en daardoor beseffen dat het leven veel mooie dingen te geven heeft. Dat is 1 van de verschillen tussen een moeilijke periode hebben en een depressie hebben: mijn hoofd is niet ziek maar heeft tijd nodig om alles te kunnen verwerken.

Nu ben ik klaar voor een nieuw hoofdstuk, ik heb er weer zin in. Erik gaat door en heeft zijn werkzaamheden weer opgepakt, heeft mij weer allerlei dingen uit handen genomen. Dingen die ik met alle liefde heb gedaan in de afgelopen jaren. Ik ben trots op hem hoe hij het leven weer heeft opgepakt met goede en minder goede dagen. Het leven weer durft te omarmen. Ik bedenk maar niet teveel dingen voor het komende hoofdstuk. Ik laat het ook maar op me af komen, we weten toch niet wat het ons gaat brengen.